… شیوا انصاریفرد | انگار دیده بودم
چیدمان شیوا انصاری فرد در نگاه اول، کوهی از تصاویری است که درون مانیتورها در فضا معلق مانده اند و حس اولیهی بیننده را در تعلیقی ناخواسته نگاه میدارد، هرآن انتظار دیدن ادامه ی تصاویر را داریم، مطابق عادت ذهنیمان هنگام تلویزیون دیدن. اما نه، هیچ خبری از ادامه ی تصاویر نیست و آن هجمه ی داده های تلویزیونی به کلاژهایی در نور جهندهای فروکاسته شدهاند. گویی انتظار دیگری از ما دارند: انتظار جلوتر رفتن، دقیقتر شدن و تکیه کردن به برداشتهای تاویلگرانهمان
اثر، فضای تاریک گالری را با نور لرزانی روشن میکند، فروتنانه در صدد مقهور نمودن مخاطب بر نمیآید، درست بر خلاف انباشتگی سرسام آور چیدمانهای تلویزیونی «نام جون پایک»، تصاویر متحرک از پیش ضبط شده را کنار میگذارد و جنون سرعت چهار دههی پیش را نادیده میگیرد. سرگیجهی نشئهآور دههی هفتاد، به چشم برهمزدنی در سکون این چیدمان، به لحظهای معلق در فضا بدل میشود. گویی رسانه هنوز در این کار، پیام است، اما پیام دیگر همان رسانه نیست
جمعه ۲۷فروردین تا ۶ اردیبهشت ۱۳۸۹
ساعت چهار تا هشت
خیابان وزرا، کوچه دهم، شماره ۱۵ – ۸۸۵۵۶۸۹۸