دریچه نخست

نمایشگاه گروهی ، تجربه هایی در هنر معاصر ،سنندج

شیلان برهانی | شمیم برهانی | میکائیل رحمانی | فریبرز رحیمی | آرش زمان | سارا ساعدی نژاد | شیما فرهادی | زانیار لطفی

زمان بیستم الی سی و یکم شهریور هزار و سیصد و هشتاد و نه

آدرس : سنندج ،خ آبیدر،  کوچه گلبرگ، جنب پزشکی هسته ای، پلاک بیست و سه

ای فسانه، خسانند آنان که فروبسته ره را به گلزار
ویدئویی از مانلی آیگانی

نمایش یک روزه- پنج شنبه ۱۴ مرداد ماه ۱۳۸۹
۴-۸ عصر

گالری طراحان آزاد
تهران، میدان فاطمی، میدان گلها، میدان سلماس، شماره ۵
تلفن ۸۸۰۰۸۶۷۶
۸۸۰۲۷۱۸۱

ای فسانه خسانند آنان
که فروبسته ره را به گلزار

ما کجا و چگونه بزرگ شده‏ ایم؟ چقدر یاد گرفته‏ ایم که باید از هم بترسیم؟ چقدر از تحسین دیگران، به خاطر آنچه واقعاً نیستیم، لذت برده‏ ایم؟ و آن دیگران، و این لذت، تا کجا همراه ما هستند؟

سانسور درونی می‏شود. آنقدر درش خبره می‌شویم که گویی پاره‏ ای جدا ناشدنی است از زندگی‏ مان. توان تشخیص اینکه من چه می‌خواهم را در این زمان از دست می‌دهیم.

مفاهیمی چون بد و خوب، تضادهای ذهن ما با محیط پیرامون‏ مان را می‏سازد، و عاقبت به‌رغم اینکه می‏ دانیم آن که دلخواه ماست چیست با بی‏ رحمی سرکوب خویش را آغاز می‏ کنیم، چرا که اگر آنچه دلخواه ماست از آموزه‏ های ما سر باز زند، گستاخانه و نامتعارف می‏ نماید، پس آنچه به تاراج می‏رود من است و گاه که با ستیزی مدام و درونی بر این من دروغین فائق می‏ آییم و بر آنچه می‏ طلبیم می‏ ایستیم تراژدی اصلی اتفاق می‏ افتد. من ِِ ستمگر به جهان غالباً ناخوشایندتر از من‏ی ست که بر خویشتن ستم می‏ کند، آنگاه این من ِِ بد می‏ماند و حس گناه.

تا کجا این احساس گناه است که به جای شعور ما تصمیم‏ گیرنده در اعمال ماست؟ در این چرخش معیوب، ستم از دیگران به ما، از ما به خویشتن و از ما به دیگران انتقال می‏ یابد. ما همه در کار جُور خویش و جُور دیگری هستیم. زمانی که این جُور عادت می‏ شود، دروغی به استمرار جایگزین حقیقت می‏ شود و من‌ای که میان این دروغ و حقیقت گم شده است و مرز این میانه را گم می‏ کند. «چه می‏ خواهم»ای که گم شده است.

و من، وا می‏ دهد.

سرو صدا
کارگاه های بین رشته ای و اجرا های چند رسانه ای
گالری محسن
دوشنبه یازدهم تا جمعه پانزدهم مرداد 1389

سروصدا ابتکاری دسته جمعی است  که با استفاده از  تکنولوژی روبوتیک، محیط های اینتراکتیو، و زبانهای برنامه نویسی تلاش درایجاد ابزارهای جدید در خلق آثار نوین صوتی و تصویری دارد. سروصدا با نگاهی متفاوت به برخورد های رایج سعی بر آن دارد که با کاربرد “تکنولوژی” غربی به جای “تلفیق کردن” هنر غربی، به فرم های جدید در موسیقی مقامی و سنتی ایران دست یابد. سر وصدا می کوشد با معرفی و اشاعه ی شیوه های جدید در پردازش صدا و تصویر، به خلق آثار اینتراکتیو  و  دستیابی به کانال های کاری مشترک بین هنرهای تصویری، چیدمان صدا و رسانه های زمان مند کمک کند. قابلیت هایی که سروصدا در نظر دارد در مجموعه اجرا های اخیر  به آنها بپردازد بر استفاده از کامپیوتر به عنوان یک ساز در جهت بداهه نوازی، پا به پای نوازندگان ساز های اکوستیک و نیز بر آموزش و گسترش دادن کاربرد نرم افزار ها و زبان های برنامه نویسی در حیطه هنر صدا متمرکز است

دوشنبه 11/5/1389

گپ و گفت
پیش درآمد سروصدا و معرفی سایت
SAROSEDA.net
توسط آرش صالحی موسس سایت
کاربردهای معاصر طراحی گلیم امیر مقتدایی فر / کاشان

اجرای زنده صدا و تصویر
Promid ft. Stonail /A+

اجرای زنده‌ی صدا و تصویر
پرموید و استونیل  به همراه اِی پلاس

سه شنبه 12/5/1389

کارگاه آموزشی یک
پویا پایور

معرفی نرم افزار
kontakt

کارگاه آموزشی دو
آرش صالحی

چهارشنبه 13/5/1389

کارگاه آموزشی سه
سیاوش امینی

پردازش همزمان صدا با
Ableton Live

کارگاه آموزشی چهار
هوتن فرزادپور

Frame Synthesis And Krishna Softsynth

جمعه 15/05/1389

کارگاه آموزشی پنج
احمد روان / ریتم شناسی هرمزگان

اجرای زنده صدا و تصویر

Photmat
و
Much Love from Bandar

با حمایت گالری محسن، و همکاری استودیوآرمان و پارکینگالری

نیو فولدر یک

معرفی گوشه‏‌یی از استعدادهای نسل جوان عکاسی ایران
انتخابی از آرش فایض
افتتاحیه: بیست و پنج تیرماه 1389 – از ساعت 16 تا 20
بیست و شش تیرماه تا چهار مردادماه 1389
شنبه تا چهارشنبه از ساعت 11 تا 19
پنج‏شنبه از ساعت 17 تا 20

گپ و گفتگو با عکاسان: پنج‏شنبه 31 تیرماه – ساعت 18

ساسان ابری- احسان براتی – پولاد جواهرحقیقی – حسین رجبی – آیدین رحیمی پورآزاد – فریده سخایی – رضا شجاعی – نسرین طالبی – کیانا فرهودی – محبوبه کرملی – تهمینه منزوی – آناهیتا نوروزی

ادامه خواندن نیو فولدر یک در گالری راه ابریشم ←

کاری از نازگل انصاری نیا

بـینـگـو
نقاشی‌های ناهید توکلی
نگارخانه آتبین
۱۳۸۹ هفدهم تا بیست و یکم اردیبهشت
ساعت ۵ تا ۹
نشانی: ضلع جنوبی چهار راه پارک‌وی،انتهای کوچه تورج، کوچه خاکزاد، شماره ۴۲

از کاتالوگ نمایشگاه

هیچ چیز در زندگی پیرامون ما از نظر وضعیت وجودی به بازی‌ شبیه نیست ؛

بازی، ترکیبیاست از دانسته‌ها، مهارت‌، شانس و گاهی کم اقبال
تمام پارامترهای برد و باخت هر بازی را می شود از طریق خود آگاهی، کنترل یا حداقل پیش بینی کرد، به جز مولفه‌ی شانس

سری «بینگو» نقاشی هایی است که عناصر خودآگاه در آن‌ها حذف شده‌اند، سعی کردم تمام عواملی که به گونه‌ای دست‌و‌پاگیر نقاشی‌ام بوده‌اند را،  جز مخاطب را نادیده بگیرم

دراین نقاشی‌ها من و مخاطب در موقعیت بازی دو نفره‌ای قرار می گیریم
اگر او به دنبال معنای معینی باشد، من برده ام
اگر من به دنبال معنای نهانی باشم، او برده است
احتمال سوم، قصد دو نفره‌ای است، برای برخورد با نقاشی به معنای کشف یک شانس ، یک لحظه
موقعیت دوم به بعد را، پیشاپیش یک رابطه‌ی مستقل از بازی و حتی فارغ از کار خود می‌بینم؛ وضعیت ساده‌ای که امکان تعامل من مخاطب و من و مخاطب را پیش می‌کشد
و در این فرایند شانس یعنی خود زندگی